ما در عین این که نیاز به آزادی داریم، نیاز به محدودیت هم داریم.
آزادی
مثلاً اگر آدمیزاد خودش رو ول کنه که هر محتوای دم دستی‌ای رو مصرف کنه، از وقتش درست استفاده نمی‌کنه و همه زندگیش رو به هدر میده.
آزادی در کنار محدودیت هست که معنا پیدا می‌کنه. مثلاً تو این دوره «مغز دوم برای تولید محتوا» داری یاد می‌گیری که چطور خودت رو محدود کنی!
داری یاد می‌گیری که چطور خودت رو محدود کنی که هر محتوایی رو مصرف نکنی.
همون طور که رژیمهای غذایی اومدند این رو بگن که تو قرار نیست همه چی بخوری، نرم‌افزارهای متفاوت هم اومدند که به تو بگن که تو قرار نیست همه چیز رو مصرف کنی!
قرار نیست که تو زندگیت هر محتوایی رو بخونی. اصلاً باید عامدانه تصمیم بگیری که بخش بزرگی از محتواها رو مصرف نکنی.
اصلاً با محدودیت هست که خلاقیت ایجاد میشه.
همون‌طور که روش‌هایی مثل روزه مداوم یا Intermittent Fasting اومدند که ما همیشه و همه جا در حال مصرف غذا نباشیم، تو مصرف محتوا هم همینه.
ما باید محدودیت‌هایی برای مصرف محتوای خودمون بگذاریم. این که همیشه و همه جا در حال مصرف محتوای بقیه باشیم، باعث میشه نتونیم ایده‌های خودمون رو پرورش بدیم. افکارمون رو ساماندهی کنیم و نهایتاً نتیجه‌اش این میشه که حتی محتواهای مفیدی که مصرف کردیم هم به ضررمون تموم میشه.
چون گوسفندنگری روشون لحاظ نشده. اطلاعات هضم نشدند.
The problem of Indigestion - مشکل عدم هضم اطلاعات
پس همون‌طور که حتی در مصرف غذاهای بسیار سالم هم نباید زیاده روی کنیم (بدیهی به نظر میاد. نه؟)، در مصرف محتوای بسیار خوب هم زیاده‌روی نکنیم.
چه عجله‌ای داریم حالا. شاید هم فکرمون اینه که محتواهای خوب خیلی زیادن و نباید وقت رو تلف کنیم. بهترین غذاها رو هم که بخوریم، یک فرصتی به معده باید بدیم که هضم‌شون کنه وگرنه به بدن آسیب می‌زنیم.
Index - Intermittent Fasting - روزه مداوم